Het ging zo goed! Ik had er zin in, er zat ritme in, en toegegeven, het was een ambitieus plan, maar het ging! Tot er dus ook maar één dingetje in mijn persoonlijke leven veranderde en ALLES OP ZIJN KOP STOND. Nou ja, of ik vooral op mijn kop stond. Uit complete verwarring ben ik maar gestopt met alle niet-vitale activiteiten – sporten, bloggen, stofzuigen – en ben ik in een soort van autistische hamsterbal van ene agenda-afspraak naar de andere agenda-afspraak gerold, zonder ook maar verder na te kunnen denken over de grotere wereld om mij heen. Laat staan dat ik vanuit mijn hamsterbal een kookboek uit de kast kon pakken.

Het dingetje dat gebeurde: we hebben een huis gekocht. Huize Pompelmoes krijgt een nieuwe (nou ja, oude-nieuwe) keuken! Maar wel een in een huis waar verder zo’n beetje alles aan gedaan dient te worden. Behalve dat dit al een heel stressvol idee is – we hebben nog nooit meer gedaan aan een huis dan behangen of een schilderijtje ophangen-, is het ook nog eens een heel eng idee omdat we de stad gaan verruilen voor een dorpje. Oké, en dorpje tegen diezelfde stad aan, maar ik vind het echt heel spannend. Stress! Het eerdere plan, de complete boekenplank doorkoken, is wegens al die verbouwplannen bij voorbaat kansloos (ook omdat ik dus drie maanden blogtechnisch op mijn gat heb gelegen, maar dat laten we maar even zitten). Hoe nu verder?

Stapje voor stapje. Ene voet voor andere voet. Eet veel taart om tot rust te komen, liefst zelfgebakken maar indien je er de rust niet voor vindt, gewoon die van de AH. Ga wel sporten. Of klussen. Kook als je er zin in hebt en waar je zin in hebt, en schrijf erover als er ruimte in je hamsterbal is. Maak lijstjes. Knuffel de kat. Begin langzaam met googlen naar hoe je in vredesnaam een huis verbouwt.

Het academisch jaar is inmiddels ook voorbij, en ik heb daarom opeens ruimte in mijn hoofd voor andere dingen dan werk en wonen. Er was ook nog bakken! Daarom, hierbij een boekenplankloos recept. Omdat er soms plotseling ruimte in je hamsterbal is.

---

Aalbessen en perziktaart

Hoewel het weer er niet van overtuigd lijkt te zijn, is het fantastische aanbod van fruit dat wel: het is zomer! De aalbessenstruik op ons balkon had dan ook een prachtige oogst. Het probleem met bessen op ons balkon is dat het lijkt dat hoe geliefder de bes, hoe kleiner de oogst. Zo krijgen we dit jaar hopelijk twee frambozen, geen bramen, vijf blauwe bessen en 10 aardbeien, maar een kilo aalbessen. Wat doet een mens met een kilo aalbessen? Jam maken? Die staat er nog van vorig jaar. Taart dan maar. Taart is altijd goed. Het maken van deze taart heeft bovendien meditatieve kwaliteiten en het deeg leent zich voor elke vulling. Dit was wat er toevallig in de koelkast lag.

Met dank aan de altijd fantastische Smitten Kitchen.

Dit deeg is briljant. Het is een soort bladerdeeg, maar nep. Het belangrijkste is dat je er zo weinig mogelijk mee doet, en de brokken boter groot blijven. Die smelten straks weg in de oven, waardoor er prachtige laagjes ontstaan. Voilà, bladerdeeg voor luie mensen. (Oké, oké, uit de vriezer is voor nog luiere mensen. Maar dit is voor luie mensen zoals ik, die de nog illusie hebben dingen zelf te willen maken.)

Nodig voor deeg:

• 315 gram bloem
• 1 eetlepel kristalsuiker
• 1 theelepel zout
• 225 gram koude boter, in blokjes
• 120 ml ijskoud water, plus extra (zet 250 ml klaar met ijsklontjes)

Nodig voor vulling & topping

• 100 gram amandelspijs (te vervangen door gemalen amandelen of hazelnoten met wat suiker)
• 1 eetlepel bloem
• Fruit naar keuze, in dit geval:
  • 3 perziken in schijfjes
  • 150 gram, ongeveer, aalbessen van takjes geritst
• 2 eetlepels suiker
• 1 theelepel maizena
• 1/4 theelepel kaneel
• beetje melk of geklutst ei
• 1 of 2 eetlepels grove kristal of rietsuiker

Pak je keukenmachine met de messen. Doe bloem, suiker en zout erin, mix tot alles is gemengd. Verdeel de blokjes boter over de bloem, en blitz de machine een paar keer, tot de boter varieert van doperwt tot een enkele tuinboon-grootte.

Stort de bloem met boterstukjes in een grote mengkom. Giet 120 ml van het ijskoude water erover, en roer met een siliconenspatel (echt, die dingen zijn onmisbaar) het mengsel om. Waarschijnlijk blijft het nog een droge bende, dus voeg iedere keer een klein scheutje water toe en meng verder, tot er grotere stukken blijven plakken. Een paar kleine kruimeltjes en droge stukjes mogen blijven.

Raap nu al het deeg bij elkaar en pruts ook de kleine droge stukjes erbij. Gewoon een beetje duwen, maar ga niet enorm lopen kneden ofzo, een beetje kleien mag wel. Als alles een bol deeg is geworden, pak je het in plasticfolie in. Leg het minstens een uur in de koelkast, maar langer is beter: je kunt dit ook prima een paar dagen van te voren doen.

Verwarm de oven voor op 210 graden.

Bestrooi een werkblad met bloem. Rol het deeg rustig uit tot een enigszins ronde flap, maar aangezien dit een creatieve, meditatieve taart is, mag je wat mij part losgaan, maar bedenk dat er nog fruit in gaat. Maak het deeg vrij dun, een halve cm ongeveer. Leg het deeg op een vel bakpapier.

In een kleine keukenmachine, vermaal de amandelspijs met de eetlepel bloem. Verdeel de spijs in het midden van het deeg: hou ongeveer 5 cm van de rand vrij. Die vouw je straks naar binnen.

Doe het fruit in een mengkom. Meng de 2 eetlepels suiker, de maizena en de kaneel in een klein kommetje, en strooi over het fruit heen. Hussel het fruit door elkaar tot alles bedekt is met het suikermengsel. Indien je erg zoet fruit hebt gekozen, zoals peren en zoete appels of alleen perzik, dan kan wat citroensap erbij op dit moment een goed idee zijn. Ik had aalbessen, dus dat leek me geen goed idee. Verdeel het fruit over de spijs.

Vouw nu de rand van je deeg over de vulling heen. Je wil een gat overhouden aan de bovenkant, zodat het vocht deels kan verdampen, maar verder maakt het allemaal niet zoveel uit. Bij mij is het gaan lekken, maar dat hoorde volledig bij het rustieke idee van de taart, dus daar hoef je je ook al geen zorgen over te maken. Lekker verder mediteren in je hamsterbal.

De randen van het deeg kan je nu inkwasten met een beetje melk of geklutst ei. Daarover strooi je de grove suikerkorrels voor crunchy effect. Maar je kunt het ook zo laten. Up to you!

Schuif het geheel op een bakplaat. Bak 20 minuten op 210 graden, en draai dan de oven lager naar 175 en bak nog 20 tot 30 minuten, tot goudbruin en knapperig. Serveer lauwwarm met grote bol ijs.

 

Vulling suggesties:

• Rabarber met aardbeien en vanille
• Appel en blauwe bessen of cranberry
• Appel en rabarber
• Bramen en appel
• Frambozen met kokos als bodem!
• etc etc etc.